سر گشته چو پرگار همه عمر دویدیم
آخر به همان نقطه که بودیم رسیدیم
وبلاگ خوش نویس
مرجع آموزش انشا نویسی و ارائه اشعار رباعی ویژه مشاعره
باز با گریه به آغوش تو بر می گردم
چون غریبی که خودش را برساند به وطن
زنده شود هر که پیش دوست بمیرد
مرده دلست آن که هیچ دوست نگیرد
زشت در آیینه گر خود زشت بیند گو مرنج
گر عمل زیبا کنی زیبا کنی عکس العمل
رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند
راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
آن جا جز آن که جان بسپارند چاره نیست
ذره خاکم و در کوی تو ام جای خوش است
ترسم ای دوست که بادی ببرد ناگاهم
ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی
دودم به سر برآمد زین آتش نهانی
